ارزیابی کارایی کنه‌کش بایوفنزیت (SC 24%) درکنترل کنه تارتن دونقطه‌ای، Tetranychus urticae Koch ، محصولات گلخانه‌ای

کنه‌های تارتن اولین آفت مقاوم به سموم در محیط‌های گلخانه‌ای‌ جهان هستند. عدم مدیریت مصرف کنه‌کش‌ها در  برخی واحدهای گلخانه‌ای کشور، اثر بخشی آن‌ها را در مدت کوتاهی به شدت کاهش داده است. به منظور ایجاد تنوع کنه‌کش‌ها و کارایی بیشتر آن‌ها، مطالعه‌ای روی دزهای 3/0، 4/0 و 5/0 در هزار کنه‌کش جدید بایوفنزیت (فلورامایتSC 24% ^®)، در مقایسه با دزهای مجاز کنه‌کش‌های آبامکتین (ورتی مک^®1.8%  EC)، هگزی تیازوکس (نیسورون^®10%  EC) و اتوکسازول (باروکEC 10% ^®) به همراه تیمارآب‌پاشی علیه جمعیت کنه‌ تارتن توت فرنگی، خیار و رز گلخانه‌ای در استان‌های تهران و اصفهان انجام شد. از طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و هر تکرار شامل ردیف‌های 30 متری بوته‌های کشت شده توت فرنگی، خیار و رز گلخانه‌ای استفاده شد. نوبت‌‌ نمونه‌برداری به‌صورت یک روز قبل، 4، 7 و 14 روز بعد روی خیار و توت‌فرنگی در تهران و تا 21 روز بعد از سم‌پاشی روی رز گلخانه‌ای در اصفهان با شمارش جمعیت زنده کنه تارتن در سطح زیرین 30 برگ از هر تیمار توسط میکروسکوپ بینوکولار انجام شد. درصد تلفات تیمارها توسط فرمول هندرسون- تیلتون محاسبه و تجزیه آماری توسط نرم‌افزار SAS انجام شد. نتایج نشان داد هر سه دز فلورامایت دارای بالاترین تلفات کنه تارتن خیار گلخانه‌ای در سطح زیرین برگ (68/81 الی 24/85 درصد) تا مدت 14 روز در مقایسه با سایر تیمارها در منطقه ورامین داشتند. بیشترین تلفات کنه تارتن رز گلخانه‌ای فقط به مقدار 14/61 درصد و برای دز 5/0 در هزار فلورامایت نسبت به سایر تیمارها در مدت 21 در اصفهان به ثبت رسید. نتایج نشان داد از غلظت‌های 4/0 و 5/0 در هزار این کنه‌کش می‌توان به ترتیب در گلخانه‌های که سابقه مبارزه شیمیایی دارند علیه جمعیت کنه‌های تارتن استفاده نمود.